Џејкобсен во книгата „Нуклеарна војна: Сценарио“, скецирала потенцијална светска нуклеарна војна во текот на вкупно 72 минути колку што би минало од првото лансирање на проектил до крајот на светот.

Книгата е бестселер, пишува „Политико“.

Да, нејзиното сценарио секако е фиктивно, но истражувачката работа зад него се базира на десетина интервјуа и документи – од кои некои допрва се декласифицирани – што му пружа фактичка основа. Се појавило во време кога земјите со најголеми нуклеарни арсенали на светот – САД и Русија – се во жесток судир околу Украина, кога водител на руската државна телевизија вели дека судир меѓу НАТО и Русија е неизбежен, а Советот за надворешни односи игра сценарија во случај Русија да употреби тактичко нуклеарно оружје во Украина. А Иран е поблиску до нуклеарна војна од било кога порано.

Ако одвраќањето не успее, сценариото, според Џејкобсен, би било следното:

Што точно би се случило?

Според Џејкобсен, севернокорејскиот лидер би лансирал интерконтинентални балистички проектил (ICBM) на Пентагон, а потоа балистички проектил би бил лансиран од подморница на нуклеарен реактор во Калифорнија – како што објаснува „Политико“, чисто поради илустрација што би можел „лудиот претседател“ со атомско оружје да направи.

Вознемирениот претседател има само шест минути да одлучи за одговор, додека се евакуира од Белата куќа, а војската го притиска да лансира американски „ICBM“ на сите 82 севернокорејски мети релевантни за нуклеарните и воените сили и раководството на земјата. Тие проектили мора да ја прелетаат Русија, чие раководство, кога ќе ги види, ќе помисли дека неговата земја е под напад – претседателите не можат да се добијат на телефон – и праќаат ракети во спротивна насока, сè додека 72 минути подоцна трите држави со нуклеарно оружје не убијат милијарди луѓе, додека остатокот гладува во отруената планета каде Сонцето веќе се гледа, а растенијата не растат.

Некои научници, посебно меѓу оние кои ги фаворизираат големите нуклеарни арсенали како најдобро средство за одвраќање на напад со исто оружје – критикувале некои до претпоставките ги кои изнела Џејкобсен.

САД не би морале да вплеткаат во погрешни руски проценки со прелетување на ракети преку Русија кога имаат подморници од кои се лансираат балистички проектили во Пацификот. Јавните извори укажуваат дека рамката од шест минути за одговор на претседателот и натаму е во склад со тоа што Роналд Реган го забележал во своите мемоари. Но, тоа претпоставува дека тој е вовлечен во политика на лансирање по предупредување, а како што укажува „Политико“, претседателот исто така би можел да одлучи да не одговори со нуклеарно оружје.

Зошто Северна Кореја би нападнала со 2, а САД би возвратиле со 80 ракети?

Џејкбосен укажала на зборовите на генерал Џон Хајтен, поранешен командант на „STRATCOM“, во интервју за „CNN“.

„Генерал Хајтен, зборувајќи речиси директно на Северна Кореја, изјавил: Ако некој лансира нуклеарно оружје на нас, ни ќе лансираме назад кон нив. Ако тие лансираат две, ние ќе лансираме две“. Починатиот ракетар д-р Брус Блер, кој станал еден од светските експерти за системи за нуклеарна команда и контрола … во својата монографија објаснил дека е далеку поверојатно дека Америка, ако Северна Кореја ги нападне САД со 2 ракети, тие ќе возвратат со 82, навела таа.

Монографијата зборува за 80 точки релевантни за севернокорејската нуклеарна и друга воена сила како и нејзиното раководство, но исто така укажува дека постепени и флексибилни удари би биле можни. Џејкобсен рекла дека се потпира и на други извори за да ја поддржи претпоставката дека САД би ги нападнале сите тие мети.

„Се што направив е го поврзав сценариото од јавните извори за кои зборуваа експертите за овие прашања“, додала таа.

Зошто САД би ризикувале со прелетување на проектилите преку Русија кога имаат подморници во Пацификот?

Џејкобсен рекла дека истото прашање и самата го поставила на бројни луѓе, а дека најмоќниот одговор дошол од поранешниот министер за одбрана Лиона Панете.

„Не се размислува многу за тоа кој уште би можел да размислува за тоа што да се направи … во време какво што е ова“, навела авторката.

Зошто баш шест минути за одговор?

Додека тоа се споменува во мемоарите на Реган, прашање е дали сè уште важи.

„Ќе видите дека некои споменуваат 15 минути, други околу 10 … Дали претседателот навистина има рамка од шест минути, или тоа се 7, 12 или 14 минути? Илјадници луѓе се расправаат за тоа на Редит. Предлагам само да го погледнете претседателот Реган, кој е еден од малкуте извори кои ги имаме кога вистински претседател на САД реагира на тој рок. А никој не ми даде никакви индиции дека тоа се променило во последните 40 години“, рекла Џејкобсен.

„А и како би можело? Тајмингот не се променил. Потребни се 26 минути и 40 секунди балистички проектил да дојде од лансираната рампа во Русија до источниот брег на САД. Тоа важело во 1959-1960-та, кога Херб Јорк прв направил анализа и истата важи и денес. Технологијата за балистички проектили не го променила законот за гравитација. Што и да направите, тоа и натаму е рокот за лансирање на вашата мета. Пјонгјанг е на 33 минути бидејќи е малку поинаков географски“, објаснила авторката.

Подморниците сè уште посмртоносни

Подморниците можеби им купиле на САД уште малку време, а Џејкобсен истакнува дека тие всушност сè уште посмртоносни.

„Затоа ги нарекуваме слуги на апокалипсата. Тоа што го научив во текот на своето известување за фаталноста и брзината на подморниците е ужасно и депресивно. Подморниците може да се прикрадат – и тоа и го правеле – а само неколку стотини километри од источниот и западниот брег на САД. Зборувам за руски и кинески подморници, што значи дека ако би лансирале балистички проектили, тие би стигнале за која било мета за 10 минути. Ова не е моја шпекулација. Многу редок документ кој го репродуцирав во книгата беше барање за буџет од Министерството за одбрана до Конгресот од 2021-ва. Од таму доаѓа мапата која ни покажува колку тие подморници може да се доближат“, вели Џејкбосен.

Што е со одвраќањето?

Одвраќањето функционирало 70 години, но дали би можело да одржи уште толку?

„Некои луѓе велат дека сме во експеримент кој трае 79 години. Кога почнав да ја пишувам книгата, немаше војна во Украина, ниту некоја кревка ситуација која се одвива ширум глобусот. Затоа ова е несигурно време и се надевам дека мојата книга и луѓето кои ја читаат ќе придонесат за побезбедна иднина на овој чуден 79-годишен експеримент“, заклучила Џејкобсен.